رابطه نحوه گذراندن اوقات فراغت و آمادگی جسمانی دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر قزوین

هدف از این تحقیق بررسی رابط? نحو? گذران اوقات فراغت با آمادگی جسمانی دانش آموزان دختر و نوع تحقیق پیمایشی – همبستگی می باشد. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر قزوین در سال تحصیلی 90-89 که بر اساس آمار ارائه شده سازمان آموزش و پرورش استان 9648 نفر می باشد.نمونه آماری با استفاده ازروش کوکران،شارپ؛تعداد 197 دانش آموز دختر که به شیوه تصادفی – خوشه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل:پرسشنامه محقق ساخته که ضریب پایایی آن 97/0 بر اساس روش آزمون – آزمون مجدد تعیین شد و آزمونهای آمادگی جسمانی شامل بارفیکس اصلاح شده،درازنشست،خم شدن نشسته و دوی 800 متر می باشد. پس از جمع آوری اطلاعات،با استفاده از ضریب همبستگی رشته ای کلی برای تعیین رابطه مقیاس های اسمی با فاصله ای و آزمون t استودنت برای معنی داری ضریب همبستگی و تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی به تجزیه و تحلیل نتایج پرداخته شده است که نتایج زیر حاصل گردید: بین نحوه گذران اوقات فراغت با آمادگی جسمانی و اجزای آن (قدرت-استقامت کمربند شانه و عضلات شکم،انعطاف پذیری و آمادگی فلبی- عروقی)ارتباط معنا داری وجود دارد.( 05/0> p) در بخش تفاوت بین آمادگی جسمانی دانش آموزان دختربا نحوه گذران اوقات فراغت: بین آمادگی جسمانی نمونه هایی که در اوقات فراغت خود فعالیت ورزشی انجام می دهند با روشهای استفاده از کامپیوتر،مطالعه غیر درسی و رفتن به مکان تفریحی؛ و نمونه هایی که در منزل اوقات فراغت خود را می گذرانند با اماکن ورزشی تفاوت معنا داری وجود دارد. ( 05/0> p) بین آمادگی جسمانی دانش آموزان دختر با زمان و میزان ساعات پرداختن به ورزش ،همچنین در بین رشته ورزشی پیاده روی با ورزش های رزمی تفاوت معنا داری وجود دارد. ( 05/0> p) بین آمادگی جسمانی دانش آموزان دختر زمان گذران اوقات فراغت همچنین بین آمادگی جسمانی دانش آموزان دختر و میزان ساعات اوقات فراغت در شبانه روز تفاوت معنا داری وجود ندارد.